Bestel gratis proefproducten
Vind de juiste producten voor uw specifieke wensen.
Kom meer te weten over de oorzaken
Het is goed om te weten te komen wat de oorzaak is van incontinentie bij uw naaste. Hierdoor kunt u de symptomen beter begrijpen zodat u hem of haar de best mogelijke zorg kunt bieden.
Als u nog niet weet van welke vorm van incontinentie sprake is, kunt u hier lezen over de verschillende typen.
Hoe het systeem van urinewegen werkt
De oorzaken van incontinentie zijn allemaal van invloed op de urinewegen in het lichaam. Laten we eens in het kort bekijken hoe die werken. Dan kunt u hopelijk beter begrijpen waarom het soms niet zo goed meer werkt.
De nieren filteren afvalstoffen van voedsel uit het bloed. Deze worden gemengd met water en andere afvalstoffen om urine te vormen, die door buisjes naar de blaas wordt gestuurd. De urine verlaat de nieren via de urineleiders. De urine wordt dan tijdelijk verzameld in de blaas, een gespierde zak die zich kan uitzetten. De spieren rondom de urinebuis zijn ontspannen tijdens het ledigen en houden de urinebuis geopend. Om continent te blijven hebben we ondersteuning nodig van de bekkenbodemspieren en sluitspieren. Deze belangrijke spieren dragen bij aan continentie van urine en ontlasting.
Waarom werken de urinewegen soms niet goed?
Er bestaat niet een eenduidige oorzaak voor incontinentie, maar er zijn wel factoren die vaak meespelen. Deze staan hieronder.
Algemene oorzaken
- Verzwakken van bekkenbodemspieren. Deze spieren houden de urinebuis gesloten. Wanneer ze kracht verliezen en daarmee hun ondersteunende functie, treden er problemen op. Simpele handelingen zoals lachen, hoesten, tillen of hardlopen kunnen voor ongewenst urineverlies zorgen.
- Urineweginfecties. Dit kan tot overgevoeligheid van de blaas leiden. Dit is wanneer de blaas het onjuiste signaal geeft dat hij geleegd moet worden, wanneer hij nog niet helemaal gevuld is. Wanneer de infectie behandeld of weggetrokken is, is de blaas niet meer overgevoelig.
- Overgewicht. Dit kan extra druk uitoefenen op de buik- en bekkenbodemspieren, met incontinentie als gevolg.
- Medicatie. Incontinentie kan een bijwerking zijn van bepaalde medicatie. Sommige medicijnen hebben een diuretische werking waardoor de persoon vaker aandrang voelt tot urineren.
- Neurologische blaasstoornissen – Deze kunnen veroorzaakt worden door een beroerte, dementie, diabetes, de ziekte van Parkinson, multiple sclerose of hersenbeschadiging. Dergelijke stoornissen beschadigen of belemmeren de zenuwbanen. Hierdoor kunnen de juiste signalen niet worden doorgegeven tussen de hersenen en de blaas.
Oorzaken bij vrouwen
- Zwangerschap/bevalling. Het extra gewicht dat tijdens de zwangerschap meegedragen wordt, kan druk uitoefenen op de bekkenbodemspieren en -ligamenten en op de blaas. Tijdens de zwangerschap komen er hormonen vrij die invloed uitoefenen op het weefsel en de spieren in het lichaam, waardoor deze kunnen uitzetten naarmate de baby groeit. Dit stelt de spieren in de bekkenbodem in staat om zachter en soepeler te worden, om zo de bevalling beter te laten verlopen. Dit kan het moeilijker maken voor de spieren en ligamenten om de bekkenbodemorganen op hun plek te houden. De bekkenbodemspieren en -ligamenten rekken ook uit tijdens de bevalling, waardoor de weefsels soms blijvend verlengd worden. Dit is waarom zwangerschap en bevalling een risico op incontinentie met zich meebrengen.
- Menopauze. In de aanloop naar de menopauze daalt het niveau van oestrogeen, waardoor de bekkenbodemspieren worden verzwakt. Hierdoor hebben sommige vrouwen minder controle over hun blaas.
Oorzaken bij mannen
- Een vergrote prostaat. Dit kan de stroom van urine vertragen of zelfs tegenhouden. Het leidt vaak tot ‘plotselinge aandrang tot urineren’.
- Prostaatoperatie. Als de spieren die de stroom van urine beheersen tijdens een prostaatoperatie worden beschadigd, kan dit stress-urine-incontinentie veroorzaken – onvrijwillig urineverlies tijdens het lachen, hoesten of bepaalde fysieke inspanning.
Als u meer te weten wilt komen over de oorzaken van incontinentie, bespreek dit dan met uw dokter. Ontdek wat u kunt doen om uw naaste te helpen.